Mieke: “Toen we onze studie aan de Rijksuniversiteit van Groningen hadden afgerond, kwamen we in Friesland terecht. In 2000 gingen we in Leeuwarden wonen. Mijn partner ging als advocaat in Leeuwarden aan de slag en ik ging de voortgezette opleiding tot huisarts doen, in Heerenveen en Drachten. Vanaf 2003 tot 2007 hebben we in Dronrijp gewoond. Drie kinderen zijn in Fryslân geboren, de jongste werd geboren in Wildervank. Ik ging parttime aan de slag als waarnemend huisarts in de regio. Daardoor had ik voldoende tijd om in het bestuur van Organum Frisicum zitting te nemen”.

In Friesland ging Mieke verder met orgellessen: eerst bij Eeuwe Zijlstra, organist van de Grote Kerk in Harlingen en daarna bij Kees Nottrot, organist van de Martinikerk in Bolsward. Zodoende belandde zij ook in de groep trouwe bezoekers van orgelconcerten, want regelmatig ging zij naar de concerten in de kerk waar zij les op het orgel had. Naarmate de jaren voorbijgingen, groeide de wens om zelf een eigen huisartsenpraktijk te beginnen. Toen zich de kans in haar geboorteplaats voordeed en haar man zich voor zijn werk ook in Groningen kon vestigen, was de keus snel gemaakt. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Mieke verhuisde met haar gezin naar Wildervank. De afstand en de drukte van een nieuw gestarte huisartsenpraktijk noopten Mieke om te stoppen als bestuurslid van Organum Frisicum. En zo kwam er een einde aan de relatie tussen Mieke Trip en Organum Frisicum. Natuurlijk niet rigoureus, want zij bezoekt nog regelmatig concerten en excursies van Organum Frisicum maar tijd voor het bestuurslidmaatschap van Organum Frisicum was er medio 2009 niet meer.

Mieke Trip: “Ik ben geboren en getogen in Veendam. Mijn ouders hadden daar een zaak in elektrische apparatuur. Na de middelbare school ging ik in de stad Groningen aan de RUG studeren, Eerst een jaartje biologie, omdat ik uitgeloot werd voor de studie geneeskunde, maar het jaar daarop kon ik overstappen naar mijn eerste voorkeur, de studie geneeskunde. Op de middelbare school leerde ik mijn echtgenoot kennen. Door zijn werk en mijn eigen aanvullende opleiding tot huisarts kwamen wij in Fryslânte wonen. Van jongs af aan ben ik met muziek opgegroeid. Dat was bij ons thuis eigenlijk een vanzelfsprekendheid. Vooral van mijn moeders kant zit muziek in de genen”.

Moeder Trip vult aan: “Bij ons thuis stond vroeger een mooi harmonium. En als we bij mijn ouders op bezoek waren, dan speelde de vier-/vijfjarige Mieke altijd even op het orgel. Zij probeerde bekende versjes te spelen en probeerde bepaalde klanken uit. Dat harmonium bevindt zich nu in het openluchtmuseum in Warffum”. Mieke: “Op de basisschool ging ik naar AMV. Dat deed eigenlijk iedereen wel in mijn omgeving. Toen dat na een paar jaar was afgelopen, kon je verder maar dan moest je een instrument kiezen. Ik was in die tijd weg van Berdien Stenberg en dus wilde ik graag dwarsfluit spelen. Jammer genoeg mocht dat niet omdat wij thuis een orgel, een Eminent, hadden staan. Ik moest eerst maar op dat orgel spelen. Mijn broer had ook orgelles, maar in tegenstelling tot mijn broer kreeg ik een klassieke opleiding. Daarom werd er na enige tijd een tweede orgel, zonder pedaal, aangeschaft. Op een kerkorgel moest ik met pedaal leren spelen. Dat gebeurde in de plaatselijke vrijgemaakt gereformeerde kerk. Naarmate de orgellessen vorderden moest ik ook thuis het pedaalspel kunnen oefenen en daarom werd ‘mijn’ orgel vervangen door een Content-orgel met pedaal. Jarenlang heb ik les gehad van Harry de Groot, eerst vanuit de muziekschool en later privé. Ik kan me nog herinneren dat ik in het begin les kreeg aan de hand van een methode, geschreven door de Friese organist Harke Iedema. In totaal heb ik van de uitstekende orgelleraar Harry de Groot zeventien jaar les gehad, van 1982 tot 1999, dus ook nog tijdens mijn studietijd te Groningen”.

Mieke: “Met heel veel plezier. Dronryp is een mooi dorp, dat overigens qua voorzieningen en dan vooral het winkelbestand achteruit gehold is. Heel jammer. Twee van mijn vier kinderen zijn er geboren. Zij zijn er opgegroeid en hebben er hun eerste jaren doorgebracht. Door mijn werk als bestuurslid van Organum Frisicum heb ik opnieuw ervaren dat ik vooral een doener ben. Als orgelliefhebber speel je graag elke dag, ook al komt dat er niet altijd van. Maar van het samen met anderen organiseren van concerten en excursies, daar geniet ik echt van. Je doet samen iets concreets. In 2000 kreeg ik voor het eerst met Organum Frisicum te maken als deelnemer aan de open speeldag en in 2001 nam ik voor het eerst aan een orgelexcursie in Fryslân deel. Ik maakte kennis met kerkorgels in plaatsen als Stiens en Holwerd. Nadat ik in 2005 bestuurslid geworden was, organiseerde ik de orgelexcursies in 2005 en 2007, alsook het donateursconcert van 2007 in Wirdum. Het geeft een goed gevoel als zulke evenementen bij een grote groep orgelliefhebbers aanslaan. Eenmaal terug in Groningen ben ik daarom lid van de orgelcommissie in Noordbroek geworden en in 2017 heb ik me bij de Stichting Orgelstad Groningen aangemeld als vrijwilliger voor het Schnitgerfestival. In 2018 ben ik bestuurslid van de Stichting Groningen Orgelstad geworden.”

Mieke: “Na onze verhuizing naar Wildervank heb ik zo’n vier à vijf jaar lang geen orgelles gehad. Toen de verbouwing van ons huis en de start van mijn huisartsenpraktijk echt achter de rug waren, ben ik in 2011 weer met lessen begonnen. Eerst bij Henk de Vries in Zuidbroek en daarna bij Leonore Lub in Noordbroek. Bij haar volg ik nu nog steeds orgellessen. Via Leonore raakte ik betrokken bij het werk van de orgelcommissie Noordbroek. Aanvankelijk zat ik vooral achter de kassa bij de concerten, maar al gauw assisteerde ik bij het stemmen van het orgel en sinds kort denk ik ook mee over de programmering. Nadat ik als vrijwilliger, gastvrouw en caissière bij het Schnitgerfestival had gewerkt, werd ik het afgelopen jaar als bestuurslid van de Stichting Groningen Orgelstad gevraagd. Ik heb enthousiast ‘ja’ gezegd. Na een orgelloze periode ben ik in Groningen weer helemaal terug in orgelland. Als doener voel ik me er goed bij.

Inmiddels begeleid ik ook weer kerkdiensten. Op mijn zeventiende begeleidde ik voor het eerst met enige regelmaat diensten in de Lutherse Kerk van Wildervank met een Verschueren-orgel uit 1960. Dat was een unitorgel met elektrische tractuur. De kerk staat momenteel te koop. Later ben ik organiste geweest in Oude Pekela, in de Hervormde Kerk waar ik ook les had van Harry de Groot, en in de Hervormde Kerk van Wildervank. Ik ben toen betrokken geraakt bij een poging het in slechte staat verkerende Meijer-orgel te restaureren. Inmiddels heb ik een enthousiaste groep mensen om mij heen verzameld om dit project goed van de grond te tillen. Momenteel speel ik regelmatig diensten in de Protestantse (voorheen Hervormde) Kerk van Muntendam. Als orgelliefhebber functioneer ik dus weer volop in de regio van mijn roots.”

Moeder Trip: “De bezoeken aan orgelconcerten zijn begonnen met mijn man. Tijdens de laatste jaren van de middelbare school had Mieke orgelles op het Van Oeckelen-orgel in de hervormde kerk van Oude Pekela, nog steeds van Harry de Groot. Haar vader reed haar altijd. En toen is ook geleidelijk de traditie gegroeid dat vader en dochter orgelconcerten in de regio gingen bezoeken. Zij waren vooral frequente bezoekers van de concerten van Charles de Wolff en Piet Wiersma”. [Zie noten aan het eind van het interview, JSJ] Mieke: “In het zomerseizoen bezoek ik toch wel zo’n drie orgelconcerten per week. Mijn moeder gaat regelmatig met me mee. Momenteel volg ik net als vroeger de meeste concerten in de provincie Groningen. Als je orgelles hebt van docenten uit de omgeving, dan is de gang naar hun concerten gemakkelijk. Dat was in Fryslân ook zo: naast de concerten die voortvloeiden uit mijn bestuurslidmaatschap van Organum Frisicum, bezocht ik regelmatig concerten van Eeuwe Zijlstra in Harlingen en van Kees Nottrot in Bolsward. Nu zijn bezoeken aan Zuidbroek en Noordbroek een regelmatig gebeuren. Ik heb trouwens ook veel opnamen van concerten. Vroeger nam ik zelf wel concerten op, tegenwoordig krijg ik opnamen van anderen”. Moeder Trip: “Het afgelopen jaar heb ik samen met Mieke een paar concerten van de Bach-estafette 2018 bezocht en we zijn ook mee geweest met de voorjaarsexcursie langs Franeker, Harlingen, Bolsward en Sneek. Onze eerste voorkeur ligt bij het min of meer traditionele klassieke repertoire en dan vooral bij Bach en de Franse laat-romantici. Dat geldt voor ons allebei. Wat dat betreft zitten we op één lijn. Moderne muziek ligt ons minder.”

Mieke: “De toekomst van het orgel is overal in Nederland een punt van aandacht en een uitdaging. Op de muziekscholen is de belangstelling voor orgellessen dramatisch teruggelopen. Ook door verminderde kerkgang komen kinderen minder met het orgel in aanraking. Waar de kerk nog wel bezocht wordt, moet je maar afwachten of er nog wel een orgel klinkt. Het is een brede problematiek: op (de christelijke) basisschool wordt er niet of nauwelijks meer een lied van de week ingestudeerd, het onderwijzend personeel heeft geen aantekening muziek meer en klassieke muziek is ‘uit’ en saai. Het volgen van AMV is geen normaal verschijnsel meer zoals dat voorheen wel het geval was en de meeste kinderen hebben geen ‘oefenhouding’ meer: als zij enige muzikale belangstelling hebben, willen ze vaak snel resultaat zien en niet moeizaam oefenen op een complex instrument als het orgel. Daar komt nog bij dat de muzieklessen niet voor iedereen betaalbaar zijn. Toch moet de belangstelling voor klassieke muziek vooral thuis en op school bijgebracht worden, want hoe eerder kinderen met klassieke muziek in aanraking komen, hoe beter. Aanvulling door culturele stichtingen als Organum Frisicum met laagdrempelige educatieve activiteiten zullen daarnaast nodig blijven. Dus het werk van Organum Frisicum is juist in deze tijd meer nodig dan ooit. Naast het uitbrengen van de Friese Orgelkrant, het organiseren van concerten en excursies, zal het werk in toenemende mate gericht moeten zijn op behoud en bescherming van het orgelbezit én op de muzikale educatie van jongeren. O ja, ik wil nog een detail kwijt: als het eerste exemplaar van de Friese Orgelkrant wordt aangeboden dan moet dat weer met een orgelpijp gebeuren, zoals de vroegere voorzitter Otto Roelofsen dat altijd deed. Ik vond dat beslist wat hebben, dus die gewoonte moet weer opnieuw ingevoerd worden!”